هیچ کس به من نگفت:

خدای مهربان در قرآن و پیشوابان دین در کلمات نورانیشان همه­ی آنچه را که زمینه پرواز انسان را فراهم کند گفته اند.

اما گاهی این گفته های نورانی، به گوش من و شما نمی رسد، مقصر کیست؟

این را باید دانست که نوجوانی همان دورانی است که قلب تشنه نور است و در تب و تاب و آن می سوزد، اگر نور نیامد و انتظار نوجوان بی پاسخ ماند، ظلمت قدم زنان وارد می شود، چرا که خانه قلب از مهمان خالی نیست، مهم این است که قلب میزبان گه کسی خواهد شد؟

قلبی که می تواند مهمان نورانی ترین انسان و کامل ترین بنده خدا، یعنی امام زمان علیه السلام باشد چرا میزبان شیطان و دوستانش شود؟

نوجوانان در دورانی به سر می برند که عاشق کمال و شبفته جمال هستند، اگر از کمالات آن انسان وارسته و جمال زیبایش برای آنها گفته شود بدون هیچ درنگی، دل به او می دهند که دلدار فقط اوست.

من از کسانی هستم که از نوجوانیشان شکایت دارند، چرا که به من نگفتند یا گفتند ولی به من نرسید، یا رسید و با غفلت نخواستم توجه کنم که امام مهربانی ها نامش مهدی است، دوستدار انسانها و شیفته جوانان است تا برای یاریش، آستین همت را بالا بزنند و قدم در راه خدمت او به سرعت و محکم بردارند و عمر خویش را صرف آن وجود عزیز کنند.

اگر از نوجوانی با انسان کامل و الگوی شایسته ام آشنا می شدم، حالا حال و روز بهتری داشتم.

اما به من نرسید که می سود به او دل داد، با او بود و به یادش ایام سپری کرد و شب وروز برایش دعا کرد و …

دنبال مقصر نمی گردم و گناه را بر گردن کسی نمی اندازم اما هیچ کس به من نگفت که …

برگرفته شده از کتاب: هیچکس به من نگفت …