ضمن گرامیداشت و یاد و خاطره عالم جلیل القدر حضرت آیت الله بهجت، مطلبی را از کتاب در محضر بهجت نقل می شود:

تفاوت و مشابهت ما با علمای سلف

به معلومات  و واضحات خود، عمل نمی کنیم، مع ذلک مقامات و علمیات و معارف بالاتر را طالبیم.

به یاد دارم در کربلا آقا شیخ نابینایی در بالا سر سید الشهدا( علیه السلام) و در حالی که مرا نمی دید، به پسرش که کوچک  بود و هنوز بالغ نشده بود، می گفت: پسرم! نماز بخوان. وقتی پسر به نماز ایستاد، در وقت نیت،وقتی که می خواست به او یاد دهد که چگونه نیتکند، می گفت: پسرم! در نماز دلت را به خدا ببند! یک کلمه است، گوش کردن و نکردن، گفتن و نگفتن ولی فرقش از زمین تا آسمان است اگر میل داری به جایی برسی که سید رضی و سید مرتضی و ... رسیدند کاری بکن که آنها می کردند تا به مقامات آنها برسی.

بنابراین فرق ما  و آنها این است که آنها اهل علم و عمل و صاحب مقامات و کرامات بوده اند و ما نیستیم.آنها به آنچه می دانستند عمل می کردند ولی ما حتی انچه را که می بینیم عمل نمی کنیم.

 آنها در مقام عمل حتی در عمل به مستحبات منتظر حالی بوند که آن را خوب انجام دهند

منبع: کتاب در محضر  آیت الله العظمی بهجت نوشته محمد حسین رخشاد.