معاونت فرهنگی مدرسه فاطمیه (س) یاسوج

در سالروز شهادت استاد مطهری و گرامیداشت روز معلم و هفته زن مراسمی با حضور مدیریت محترم حوزه های علمیه خواهران استان و با دعوت از نماینده شهرستانهای بویراحمد و دنا درمجلس شورای اسلامی جناب آقای حاج زارعی برگزار گردید.

در این این مراسم جناب آقای حاج زارعی ضمن برشمردن جایگاه و شآن و منزلت حضرت زهرا(س) و نقش زنان در تربیت جامعه دینی و خصوصا نقش زنان طلبه در این راستا اشاره فرمودند، همچنین در راستای اجرای برنامه ریزی هایی که مدارس علمیه دارند قول مساعدت و همکاری دادند.

در این مراسم از اساتید این مدرسه تجلیل به عمل آمد.

شرمنده ام ...

ورق هاى دفتر من سیاه مى شوند و گیسوان تو سپید
من قدمى کشم تا تو نفس مى کشى...

هر روز
در تو پیامبرىبامن سخن مى گوید
که چشم هایش از بى خوابى سُرخ اند
آه!

درکلاس درس تو
حتى تخته سیاه روسفید شد
من هنوز شرمنده...

چقدر خسته ات کردم...

حضرت فاطمه زهرا(عليها السلام)، دختر گرامي پيامبر اکرم(صلي الله عليه وآله وسلم) و خديجه کبري، چهارمين دختر پيامبر اسلام(صلي الله عليه وآله وسلم) است.

معروفترين القاب حضرتش: زهرا، صدّيقه، طاهره، مبارکة، زکيّه، راضيه، مرضيّه، محدثَّه و بتول ميباشد.

بيشتر مورّخان شيعه و سنّي، ولادت با سعادت آن حضرت را در بيستم جماديالثّاني سال پنجم بعثت در مکّه مکرّمه ميدانند.برخي سال سوم و برخي سال دوم بعثت را ذکر کرده اند.يک مورّخ و محدّث سنّي، ولادت آن بانو را در سال اوّل بعثت دانسته است.

بديهي است روشن ساختن زاد روز يا سالروز درگذشت شخصيّت هاي بزرگ تاريخ هرچند که از نظر تاريخي و تحقيقي باارزش و قابل بحث است، امّا از نظر تحليل شخصيّت چندان مهم به نظر نميرسد.آنچه مهّم و سرنوشت ساز است نقش آنان در سرنوشت انسان و تاريخ ميباشد.

پرورش زهرا(عليها السلام) در کنار پدرش رسول خدا و در خانه نبوّت بود; خانه اي که محلّ نزول وحي و آيه هاي قرآن است.آنجا که نخستين گروه از مسلمانان به يکتايي خدا ايمان آوردند و بر ايمان خويش استوار ماندند.آن سالها در سراسر عربستان و همه جهان، اين تنها خانه اي بود که چنين بانگي از آن برميخاست: اللّه اکبر.
و زهرا تنها دختر خردسال مکّه بود که چنين جنب و جوشي را در کنار خود ميديد.

او در خانه تنها بود و دوران خردسالي را به تنهايي ميگذراند. دو خواهرش رقيّه و کلثوم چند سال از او بزرگتر بودند.شايد راز اين تنهايي هم يکي اين بوده است که بايد از دوران کودکي همه توجّه وي به رياضت هاي جسماني و آموزشهاي روحاني معطوف گردد.

حضرت زهرا(عليها السلام) بعد از ازدواج با اميرالمؤمنين علي(عليه السلام)، به عنوان بانويي نمونه بر تارک قرون و اعصار درخشيد.دختر پيامبر همچنان که در زندگي زناشويي نمونه بود، در اطاعت پروردگار نيز نمونه بود.هنگامي که از کارهاي خانه فراغت مييافت به عبادت ميپرداخت، به نماز، دعا، تضرّع به درگاه خدا و دعا براي ديگران.

امام صادق(عليه السلام) از اجداد خويش از حسن بن علي(عليه السلام) روايت کرده است که : مادرم شب هاي جمعه را تا بامداد در محراب عبادت ميايستاد و چون دست به دعا برميداشت مردان و زنان باايمان را دعا ميکرد، امّا درباره خود چيزي نميگفت.روزي بدو گفتم: مادر! چرا براي خود نيز مانند ديگران دعاي خير نميکني؟ گفت: فرزندم! همسايه مقدّم است.

تسبيح هايي که به نام تسبيحات فاطمه(عليها السلام) شهرت يافته و در کتابهاي معتبر شيعه و سنّي و ديگر اسناد، روايت شده نزد همه معروف است.

فاطمه(عليها السلام) تا وقتي که رسول خدا از دنيا نرفته بود، سختي ها و تلخي ها زندگي را با ديدن سيماي تابناک پيامبر اکرم(صلي الله عليه وآله وسلم) بر خود هموار مينمود، ملاقات پدر تمام رنجها را از خاطرش ميزدود و به او آرامش و قدرت ميبخشيد.امّا مرگ پدر، مظلوم شدن شوهر، از دست رفتن حقّ، و بالاتر از همه دگرگونيهايي که پس از رسول خدا(صلي الله عليه وآله وسلم) ـ به فاصله اي اندک ـ در سنّت مسلماني پديد آمد، روح و سپس جسم دختر پيغمبر را سخت آزرده ساخت.
چنان که تاريخ نشان ميدهد، او پيش از مرگ پدرش بيماري جسمي نداشته است.داستان آنان را که به در خانه او آمدند و ميخواستند خانه را با هر کس که درون آن است آتش زنند شنيده ايد.خود اين پيشامد، به تنهايي براي آزردن او بس است، چه رسد که رويدادهاي ديگر هم بدان افزوده شود.

دختر پيغمبر، نالان در بستر افتاد.زنان مهاجر و انصار نزد او گرد آمدند.آن بانوي دو جهان، خطبه اي بليغ در جمع آن زنان بيان فرمود که با نقل بخشي کوتاه از آن، گوشه اي از دردِ دين و سوز و گداز مکتبي زهرا(عليها السلام) و شِکْوه او از مردم فرصت طلب و غاصبان ولايت را درمييابيد.

از درد سخن گفتن و از درد شنيدن با مردم بيدرد نداني که چه دردي است!«به خدا سوگند، اگر پاي در ميان مينهادند، و علي را بر کاري که پيغمبر به عهده او نهاد، ميگذاردند، آسان آسان ايشان را به راه راست ميبُرد، و حقّ هر يک را بدو ميسپرد... شگفتا! روزگار چه بوالعجب ها در پس پرده دارد و چه بازيچه ها يکي پس از ديگري برون ميآرد.راستي مردان شما چرا چنين کردند؟ و چه عذري آوردند؟ دوست نماياني غدّار، در حقّ دوستان ستمکار و سرانجام به کيفر ستمکاري خويش گرفتار.
سر را گذاشته و به دُم چسبيدند! پي عامي رفتند و از عالم نپرسيدند! نفرين بر مردمي نادان که تبهکارند و تبهکاري خود را نيکوکاري ميپندارند!»سرانجام، دختر پيغمبر، دنيا را به دنيا طلبان گذاشت و به لقاي پروردگارش شتافت.

فاطمه را شبانه دفن کردند و علي(عليه السلام) او را به خاک سپرد و رخصت نداد تا ابوبکر بر جنازه او حاضر شود، و او اين گونه مظلوم و شهيد از دنيا رفت.
در تاريخ شهادت آن بانوي بزرگ نيز محدّثان اقوال گوناگوني دارند که مشهورتر از همه، سيزده جمادي الاولي سال يازده هجري و ديگري سوم جمادي الثّاني همان سال است.